Sprawozdanie Komisji powołanej zarządzeniem Nr 313 Prezesa Rady Ministrów z dnia 13.11.1956 r

Sprawozdanie Komisji powołanej zarządzeniem Nr 313 Prezesa Rady Ministrów z dnia 13.11.1956 r.  

Skład Komisji:  

   Przewodniczący- V-ce Dyr. Krysztofowicz Aleksander Urząd Rady Ministrów  

    Członkowie: 

St. Inspektor Łobocki Krzysztof - Kanc. R.P  

Instr. Felczak z Wydziału Rolnego KC PZPR,  

Naczelnik Wardziak Marian-Min. Finansów, St Radca Sokół Stanisław - Min. Gosp. Kom. St Radca Dziurzyński Patrycy - Min. Roln. 

  Na podstawie materiałów uzyskanych z Prezydium Woj. Rady Narodowej w Lublinie i Prezydium Woj. Rady Narodowej w Rzeszowie oraz po zbadaniu sytuacji ludności przesiedlonej z tych części powiatu hrubieszowskiego i pow. tomaszewskiego> które w wyniku umowy podpisanej w dniu 15.02.1951 r. pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich zostały przekazane ZSRR.

   Komisja stwierdziła co następuje; 

 I. Dane wstępne 

 1. Ogółem przesiedlono z ziem podlegających wymianie 14.151 osób, z tego na Ziemie Zachodnie 7.460 osób (1917 rodzin), do pow. ustrzyckiego 3.934 osoby (1.097 rodzin), indywidualnie osiedlili się na terenie woj. centralnych, a w szczególności w woj. lubelskim ca 2750 osób. Obecnie na terenie pow. ustrzyckiego zamieszkuje ca 4.500 osób przesiedlonych z woj. lubelskiego.  

 2. Z punktu widzenia osiedleńczego, przesiedloną ludność możne podzielić na następujące kategorie: 

  a. ludność rolniczą posiadającą na terenie odstąpionym własne gospodarstwa rolne, 

  b. ludność miejską lub podmiejską, zamieszkującą w osadach miasteczkach jak Bełz, Krystynopol, Warcz, Uhnów, Zabuże - posiadającą na terenie odstąpionym własne domy i nieduże gospodarstwa rolne,  

  c. ludność (repartianci, osadnicy i miejscowi) użytkującą nieruchome mienie poukraińskie i pożydowskie na podstawie przydziału, 

  d. ludność posiadającą własną ziemię, na której zabudowania zostały spalone w czasie działania band UPA,  

  e. ludność nie posiadającą żadnego mienia nieruchomego, utrzymującą się z pracy.  

   Osobne zagadnienie stanowi grupa osób, która na terenie podlegającym przekazaniu posiadała mienie nieruchome, choć na tym terenie nie zamieszkiwała. 

 3. Tryb przesiedlenia ludności regulowała uchwała Nr 427 Prezydium Rządu z dn. 27.06.1951 r. o warunkach przesiedlenia ludności w związku z wymianą odcinków terytorium przygranicznego pomiędzy R.P. a Z.S.R.R. Uchwala ta w p-cie 2 rozdzi. I m.in. gwarantowała ludności posiadającej na terenie podlegającym wymianie otrzymanie na terenie nowego miejsca zamieszkania na własność równorzędnych co do wartości nieruchomości w odniesieniu zaś do rolników nadanie im równorzędnych co do wartości gospodarstw rolnych wraz z zabudowaniami niezbędnymi dla prowadzenia gospodarki rolnej. 

 4. Niniejsze sprawozdanie obejmuje sytuację ludności przesiedlonej na teren pow. Ustrzyki Dolne oraz problemy pochodne występujące na tym terenie.  

II. Ogólna gospodarcza charakterystyka pow. Ustrzyki Dolne 

 1. Teren powiatu ustrzyckiego ma charakter rolniczy. Z uwagi na górzystą konfigurację terenu dominowała tu gospodarka hodowlana W chwili obecnej na skutek przyjęcia niewłaściwego kierunku rozwojowego - nastawienie na gospodarkę zbożową, zamiast na hodowlaną - sytuacja gospodarcza powiatu jest katastrofalna. Nastawienie na produkcję zboża przyniosło paradoksalne efekty gospodarcze. Na skutek nieumiejętnego gospodarowania i specyficznych warunków klimatycznych, rolnicy osiągają często mniejsze zbiory niż wynosi wkład ziarna siewnego. Nie mogąc podołać ciężarom wynikającym z obowiązkowych dostaw, przesiedleńcy zaczęli ograniczać areał gruntów uprawnych, co doprowadziło do powstawania odłogów. Odłogi były tylko częściowo wykorzystywane na wypas bydła i owiec - i to nie przez ludność miejscową, która tego bydła nie posiadała - lecz przez górali z woj. krakowskiego.  

   W ramach obowiązkowych dostaw zboża - w latach 1953-1956 zakupiono 626 ton zboża, podczas gdy na skrypty dłużne Państwo sprzedało 500 ton zboża. Ponadto do powiatu sprowadzono zboże dla zaopatrzenia ludności w chleb i inne produkty zbożowe. 

 2. Jeśli chodzi o przemysłowe perspektywy rozwojowe powiatu, to wydaje się, że pewne możliwości dawałoby kopalnictwo naftowe. Jednakże do chwili obecnej kopalnictwo nie wykorzystuje nawet istniejących budynków i urządzeń.     Z innych bogactw powiatu na specjalną uwagę zasługują lasy, które dają możliwość uruchomienia przemysłu drzewnego. Przed wojną czynnych tu było około 20 tartaków, podczas gdy w chwili obecnej działa zaledwie 2 tartaki i to poważnie oddalone od większych skupisk ludzkich. W lasach oprócz dużych przestojów zalegają poważne remanenty drzewa (ok. 50.000 m3). 

  3. Niezbędnym warunkiem gospodarczego ożywienia powiatu jest istnienie dróg. Tymczasem sieć dróg w powiecie nie istnieje, Droga Czarna - Szewczenko - Ustrzyki Górne buduje się już od 3 lat, przy czym dotychczas nie został wybudowany najważniejszy jej odcinek Czarna - Szewczenko o długości 5 km. Druga droga Ustianowa - Chrewt - Polana, której zadaniem jest aktywizowanie terenów rolniczych i leśnych, nie wyszła dotychczas poza stadium projektów. 

  4. Stan budynków zarówno na wsi, jak i w mieście jest katastrofalny. Większość budynków jest zbudowana w sposób prymitywny. Na wsi ponadto odczuwa się brak zabudowań gospodarczych. Zarówno wieś jak i miasto cierpi na brak wody do picia. W samym mieście tylko 2 studnie mają dobrą wodę, pozostałe zaś to studnie z wodą podskórną. Duża wieś Czarna w ogóle nie ma studni z wodą nadającą się do picia i ludność czerpie wodę z zanieczyszczonych potoków oraz studni z wodą podskórną. 

  5. Na terenie powiatu brak jest przedsiębiorstw przemysłu terenowego (cegielnie, gonciarnie, stolarnie itp.), któreby mogły zapewnić rozwój budownictwa. Warunki surowcowe do uruchomienia takich przedsiębiorstw powiat posiada. 

  6. Poza niedostateczną zresztą siecią sklepów w mieście Ustrzyki Dolne, odczuwa się brak wszelkiego rodzaju punktów usługowych w całym powiecie. Dla ilustracji podaje się, że na terenie powiatu czynny jest tylko 1 młyn w mieście, który posiada wprawdzie moc przerobową, mogąca zaspokoić potrzeby powiatu, ale z uwagi na swoje oddalenie od wiosek i brak gotowej mąki, nie może na bieżąco zaspokoić potrzeby rolników, W efekcie gospodarze czekają na przemiał po kilka tygodni. Na terenie powiatu i miasta nie ma ani jednej masarni i chłodni. 

  7. Złe warunki bytowe ludności odbijają się na jej stanie zdrowotnym. Wg danych Wydziału Zdrowia około 20% ludności cierpi na gruźlicę. Przeniesienie ludności w odmienne warunki klimatyczne powoduje też często choroby serca i tarczycy. 

     8. Ogólnie stwierdzić należy kompletny brak aktywizacji gospodarczej i kulturalnej powiatu. Powstaje zagadnienie zatrudnienia. Zła sytuacja ekonomiczna ludności rzutuje bezpośrednio na jej nastroje polityczne. 

III. Sytuacja polityczna  

   Nastroje ludności przesiedlonej z woj. lubelskiego powstałe na tle warunków bytowych, nie sprzyjają jej stabilizacji na nowym miejscu zamieszkania. Ludność ta reprezentuje poglądy rewizjonistyczne i domaga się zwrotu nie tylko ziem, które zostały wymienione w r. 1951, lecz również ziem wchodzących w skład Państwa Polskiego przed 1.09.1939 r. Wyrażane są poglądy, że w wyniku umowy z 15.02.1951 r. która została zawarta w okresie stalinizmu - Państwo Polskie zostało poszkodowane, że ziemie odstąpione Związkowi Radzieckiemu znacznie przewyższały zarówno pod względem jakości gleby, jak i kopalin (węgiel) ziemie przyłączone, których wartość glebowa jest znacznie niższa a bogactwo mineralne (nafta) wyczerpane. Wśród ludności panują nastroje antyradzieckie. Do utraty ojcowizny, za którą obciążają Związek Radziecki, dochodzi jeszcze gorycz przeżyć lat wojennych jak deportacje, krzywdy doznane od ludności ukraińskiej itp. Nastroje te znajdują swój wyraz w uchwałach, rezolucjach, masowych wystąpieniach i w rozmowach indywidualnych. Między innymi ludność w sposób żywiołowy zburzyła pomnik Stalina. Obecne procesy polityczne zachodzące w kraju, są też wykorzystywane przez elementy warcholskie, które przy pomocy demagogicznych haseł i lansując poglądy, że Rząd i Sejm zajmą się sprawą zwrotu ziemi wymienionej w 1951 r. utrzymując stan wzburzenia umysłów. Osoby takie uzurpują sobie prawo występowania w imieniu całej ludności przesiedlonej (Chudzik Edward). Taka postawa ludności znalazła swój wyraz również w czasie urzędowania Komisji, kiedy to wzburzony tłum, złożony przeważnie z kobiet, wtargnął do lokalu Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, gdzie urzędowała Komisja i domagał się powrotu na swoje ziemie. 

   Ludność dotychczas traktuje swój pobyt na terenie Ustrzyk jako zło konieczne. Przejawia się to w całkowitej niechęci zagospodarowywania i zupełnej abnegacji.  

    Każde posunięcie Rządu zrozumiale dla ludzi mieszkających w innych warunkach tutaj komentowane jest w sposób opaczny. I tak np. wycofanie jednostek WOP z powiatu Ustrzyki D. zostało przyjęte jako zapowiedź rewizji granic, co siłą fakty również wzmogło nastrój tymczasowości.  

    Tego rodzaju nastroje powstały na tle wyjątkowo ciężkich warunków bytowych ludności, na tle wadliwie dokonanej akcji przesiedleńczej oraz na skutek niewykonania przez Państwo zobowiązań określonych w uchwale Nr 427/51 Prezydium Rządu. W szczególności niewykonanie tych zobowiązań spowodowało utratę autorytetu niektórych osobistości rządowych. Ludność jest np. bardzo źle ustosunkowana do osoby Przewodniczącego Rady Państwa Tow. Zawadzkiego, którego obietnice otrzymania pełnego ekwiwalentu i stworzenia odpowiednich warunków gospodarowania pamięta z okresu przesiedlenia i z tego powodu czyni go w poważnej mierze odpowiedzialnym za swoje obecne położenie.  

   I tak poważną sytuację komplikują nadto w pewnym stopniu żądania i migracje ludności rodzimej, repatriowanej stąd w roku 1945/46, która obecnie domaga się zwrotu swoich nieruchomości.  

  Reasumując powyższe, można by skonkretyzować postulaty ludności w następujący sposób: 

   1. zwrot ziem wymienionych w 1951 r. i powrót na te ziemie (postulat większości) 

  2. gdyby to było niemożliwe, rozparcelowanie majątku PRG w woj. lubelskim, wybudowanie tam przez państwo domów odpowiadających wartością domów opuszczonym na terenie wymienionym i przesiedlenie tam części ludności, która nie chce pozostać na terenie ustrzyckim. 

   3. chęć pozostania na terenie pow. Ustrzyki wyraża nieliczna grupa ludności żądając jednakże pełnego ekwiwalentu za mienie pozostawione i odpowiedniej pomocy Państwa w zagospodarowaniu. Osoby te oceniają sytuację trzeźwo, widzą możliwości zagospodarowania się na tym terenie i uważają, że powrót ludności rodzimej (oczywiście tylko polskiej) pomoże im zaznajomić się z nowym rodzajem gospodarki, który dotychczas jest im nieznany. 

  4. Niezależnie od roszczeń natury ekwiwalentowej - ludność wysuwa dezyderat połączenia Ustrzyk - Krościenka z Przemyślem istniejącą linią kolejową przez terytorium ZSRR (przyłączenia części terytorium lub tranzyt). 

   5. Ludność rodzima (polscy mieszkańcy Ustrzyk) sprzed repatriacji w latach 1945-1946 wysuwa przez swych przedstawicieli następujące postulaty: 

  a. umożliwienia im powrotu na teren powiatu, 

  b. zwrot posiadanego mienia, o ile nie zostało dotychczas rozdysponowane - lub udzielenia pomocy w drodze nadania innego mienia, albo kredytów na budowę domów. 

  c. zaprzestania dewastacji i rozbiórki domów głównie przez PGR-y  

   Ludność ta - w ilości około 500 rodzin - zamieszkuje w różnych częściach Polski (głównie na Ziemiach Zachodnich). Cześć tej ludności wystąpiła z memoriałem do Prezydium Rządu i KC PZPR o umożliwienie powrotu, uzasadniając to tym, że powrót ich przyczyni się do zagospodarowania terenu Ustrzyckiego.  

 Memoriał w załączeniu.  

    W związku z roszczeniami i wzburzeniem ludności celem występowania w jej imieniu oraz celem zebrania konkretnych pretensji i wniosków od poszczególnych osób na sesji Powiatowej Rady Narodowej w Ustrzykach w dniu 13.11.56 powołano 23 osobową komisję, w skład której weszli przedstawiciele ludności przesiedlonej, ludności rodzimej i władz powiatowych. Prace komisji trwają.  

IV Ocena wykonania uchwały Nr 427/51 Prezydium Rządu instytucji ludności przesiedlonej na teren powiatu Ustrzyki Dolne.  

  A. Komisja stwierdza, że:  

  pkt 2. rozdz. I uchwały Nr 427/51 Prezydium Rządu w części dotyczącej nadania pełnego ekwiwalentu za mienie p( zostawione nie został wykonany. 

  1. Przesiedleńcom nadano tytułem ekwiwalentu nieruchomości, które w przeważającej mierze nie odpowiadały wartością nieruchomościom pozostawionym. 

Budynki mieszkalne z reguły były w stanie dużo gorszym od budynków pozostawionych na terenie woj. lubelskiego. Ponadto rolnicy nie otrzymali zabudowań niezbędnych do prowadzenia gospodarki. Przydział gruntów był wprawdzie początkowo bardzo wysoki (do 20 ha), o wiele więcej niż wynosi ekwiwalent za grunty pozostawione, jednak na skutek progresji podatkowej i obowiązkowych dostaw, rolnicy zrzekli się w poważnej części tych gruntów i w chwili obecnej nie posiadają nawet pełnego ekwiwalentu gruntowego. 

  2. Przesiedleńcom w mieście przydzielono tytułem ekwiwalentu ogółem 222 budynki. Z liczby tej 54 budynki znajdują się w stanie zagrzybienia i nie nadają się w ogóle do remontu. Poza tym 62 budynki znajduje się w stanie kompletnej ruiny. Remont takich budynków przekraczałby znacznie ogólną wartość danego remontowanego obiektu. Pozostałych 106 budynków również wymaga remontu. Pomimo tego, że gospodarka komunalna wydatkowała już bardzo poważne sumy na remonty kapitalne, nie widać dotychczas żadnej poprawy sytuacji. Komisji znane są przypadki remontowania budynków kosztem 30.000 zł, które pomimo tego w dalszym ciągu nie nadają się do zamieszkania Około 30 rodzin w ogóle nie otrzymało przydziału nieruchomości tytułem ekwiwalentu, z powodu braku budynków. Zdjęcie obrazujące stan niektórych budynków w załączeniu. 

Ogólny stan zagęszczenia 1 izby (w tym kuchnia) wynosi przeciętnie 3,4 osoby. W Prezydium MRN w Ustrzykach D. w chwili obecnej znajduje się przeszło 100 niezałatwionych podań o przydział mieszkania 

  3. Rzemieślnikom nie zapewniono zupełnie warunków dla prowadzenia rzemiosła, aczkolwiek liczba rzemieślników jest duża. 

  4. Około 100 rodzin nie otrzymało bezzwrotnej zapomogi przesiedleńczej w wysokości 450 zł.  

B. Ludność przesiedlona nie znalazła w nowym miejscu zamieszkania należytej opieki ze strony Państwa w nowych, zmienionych i ciężkich warunkach. Przesiedlenie ludności miało miejsce późną jesienią, odbyło się w pośpiechu, bez badania poszczególnych uprawnień i stanu przekazywanych nieruchomości, skutkiem czego przydziały miały charakter przypadkowy. Ludność zraziła się warunkami, jakie zastała na nowym miejscu. 

   Domostwa swoje pozostawiła oczyszczone i wybielone, zresztą na polecenie władz, podczas gdy na nowym terenie zastała w budynkach brud, robactwo i zdewastowane mieszkania.  

    Niezależnie od powyższego na sytuację ludności miały wpływ następujące czynniki: 

   1. Gleby na terenie przekazanym są równinne i najwyższej jakości. Dawały one znaczny dochód przy stosunkowo niedużym wysiłku. Grunty otrzymane znajdują się na terenie górzystym i są znacznie gorszej jakości, co wymaga daleko większego wkładu pracy. 

   2. Ludność przesiedlona zupełnie nie może przyzwyczaić się do gospodarowania w terenach górzystych. Wymaga to przedstawienia się na gospodarkę hodowlaną, co jest procesem długotrwałym i wymagającym znacznej pomocy Państwa. Dotychczasowe wyniki gospodarowania - wymarzłe oziminy, niskie zbiory zbóż jarych - zniechęciły ludność do gospodarowania w nowym terenie zamieszkania Przesiedleńcy korzystali z wysokich kredytów bankowych, na zagospodarowanie. Wymagalne raty w chwili obecnej wynoszą już 1.500.000 zł i w praktyce są nieosiągalne. 

   3. Objęcie gospodarstw obowiązkowymi dostawami w roku 1953 spowodowało zrzeczenie się przez przesiedleńców przydzielonych początkowo gruntów do 20 ha i zatrzymania jedynie takiego obszaru, jaki uprzednio posiadali na terenie woj. lubelskiego. Pomimo zmniejszenia areału, grunty te też nie były uprawiane, skutkiem czego uzyskane ziemiopłody nie wystarczały na zaspokojenie własnych potrzeb, a tym bardziej na wywiązywanie się z obowiązkowych dostaw.  

Ulgi w obowiązkowych dostawach i podatku gruntowym były niedostateczne w czasie dla umożliwienia zagospodarowania się. 

  4. Ze względu na całkowity brak aktywizacji powiatu, ludność nie może znaleźć odpowiedniego zatrudnienia - oprócz prac sezonowych przy robotach drogowych i leśnych, do których zresztą niechętnie się garnie, nie posiadając żadnego doświadczenia w pracy w warunkach górzystych.  

  5. Ludność przesiedlona minimalnie jest reprezentowana we władzach powiatowych i miejskich oraz w kierowniczych komórkach instytucji gospodarczych na terenie powiatu. 

  

 V Wnioski Komisji  

   W celu ostatecznego uregulowania spraw wynikłych z dokonanego przesiedlenia ludności na teren powiatu Ustrzyki Dolne woj. rzeszowskiego jak i stworzenia warunków stabilizacji stosunków gospodarczych na tych terenach, Komisja zgłasza następujące wnioski:  

  A. Zobowiązać Ministra Rolnictwa do: 

   1. Rozliczenia z przesiedloną ludnością na następujących zasadach: 

   a) uznania, że przesiedleni na nowym miejscu otrzymują gospodarstwa tytułem ekwiwalentu - bez rozrachunku i oszacowania, 

  b). w przypadku zgłoszenia przez przesiedlonego odwołania, że nie otrzymał pełnego ekwiwalentu, następuje ustalenie wartości budynków pozostawionych i objętych w posiadanie. Przy czym ewentualna nadwyżka gruntów ponad ekwiwalent nie będzie brana pod uwagę, 

  c). różnica wartości budynków po potrąceniu zaciągniętych pożyczek - podlega całkowitej wypłacie w przypadkach gdy przesiedlony zużyje je na cele gospodarcze (remont lub budowa budynków, warsztatów rzemieślniczych, zakup inwentarza żywego i martwego, urządzenia warsztatów rzemieślniczych, budowa studni itp.). Pozostała kwota różnicy ekwiwalentu podlega spłacie w ratach np. po 6.000 zł rocznie. 

  d). budowa lub remont budynków powinna być prowadzona przez samych przesiedleńców - przy zapewnieniu przez Państwo potrzebnych materiałów budowlanych. 

   W przypadku niemożności przeprowadzenia budowy przez przesiedleńców we własnym zakresie, budowa może być przeprowadzona przez przedsiębiorstwo państwowe lub spółdzielcze. 

  e). w przypadku żądania ekwiwalentu pieniężnego za nieruchomość - przesiedlonemu wypłaca się ustaloną należność za budynki w ratach rocznych np. po 6.000 zł. 

   2. Traktowania - przy ustalaniu prawa do ekwiwalentu posiadaczy nieruchomości, którzy otrzymali uprzednio swoje gospodarstwa na przekazanym terytorium z akcji przesiedleńczej, względnie z reformy rolnej - na równi z właścicielami, o których mowa w punkcie 1. 

   3. Przyznania przesiedlonym, którzy mieli spalone budynki przez bandy UPA, kredytów bezzwrotnych - na remont lub budowę budynków niezbędnych do prowadzenia gospodarstwa rolnego. 

   4. Nadania byłym właścicielem z terenu przyłączonego, którzy nie otrzymali dotychczas ekwiwalentu na terenie Państwa, nieruchomości stanowiących ich własność, - o ile nieruchomości te dotychczas nie zostały rozdysponowane lub nie są użytkowane na cele publiczne. W razie niemożności nadania tych nieruchomości, należy objąć byłych właścicieli akcją osiedleńczą w miejscowościach na ten cel wytypowanych i przyznać im w razie potrzeby kredyty bezzwrotne na budowę nowych budynków do wysokości 50.000 zł. 

   5. Prowadzenia na terenie powiatu ustrzyckiego instruktażu agro- i zootechnicznego (uprawa gruntów, hodowle, pszczelarstwo) oraz wykorzystanie płodów leśnych (grzyby, orzechy, zielarstwo). 

   B. Zobowiązać Ministra Gospodarki Komunalnej do" 

   1. Ujęcia w planie inwestycyjnym ZOR w 1957 r. budowy na terenie m. Ustrzyk przynajmniej 150 izb mieszkalnych - z przeznaczeniem partnerów na lokale usługowe - dla zaspokojenia najpilniejszych potrzeb ludności przesiedlonej. 

   2. Wybudowania urządzeń zaopatrujących ludność m. Ustrzyk w wodę pitną. 

   3. Współdziałania z Ministrem Rolnictwa przy rozliczeniach z ludnością miejską. 

   C. Upoważnić Ministra Finansów do: 

   1. Zwolnienia wszystkich gospodarstw na obszarze przyłączonym na lat 5 (1957-1961) od podatku gruntowego w 50%, 

   2. Przyznania karencji na lat 3 dla kredytów otrzymanych przez przesiedlonych z banku Rolnego i Kasy Spółdzielczej w przypadkach, gdy nie można pokryć tych kredytów z przyznanego odszkodowania za budynki. 

  D. Upoważnić Ministra Skupu do zwolnienia wszystkich gospodarstw na terenie przyłączonym do lat 5 (1957-1961) od obowiązkowych dostaw. 

  E. Zobowiązać Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie do: 

  1. uruchomienia na terenie powiatu Ustrzyki Dolne zakładów przemysłu terenowego niezbędnych do obsługi i zatrudnienia ludności oraz udzielenia pomocy w rozwoju spółdzielni pracy, 

  2. rozszerzenia sieci usług i pomocy dla rzemiosła, 

 3. opracowania wstępnego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Ustrzyk Dolnych 

  4. przedstawienia właściwym ministrom wniosków zmierzających do aktywizacji terenu (wnioski o budowę dróg, sieci szkól, placówek kulturalnych, rozwój turystyki itp.).  

* * *  

   Sytuacja na terenie powiatu jest wyjątkowo napięta i ludność oczekuje szybkiego ustosunkowania się do jej postulatów.  

   Zaproponowane wnioski przed powzięciem ostatecznej decyzji należałoby zdaniem Komisji, przekonsultować z władzami terenowymi. Dla zapewnienia koordynacji prac związanych z zaspokojeniem roszczeń ludności, jak również szybkiej realizacji podjętych decyzji, zdaniem Komisji konieczne jest powołanie Pełnomocnika Rządu do spraw związanych z pełną realizacją uchwały Nr 427/51 Prezydium Rządu I dnia 2.06.1951 r.  

   Komisja omówiła sytuację na terenie pow. ustrzyckiego z aktywem powiatu (przedstawiciele P.PRN, PK PZPR, urzędów i instytucji gospodarczych, ludności powiatu) z Prez. Woj. Rady Narodowej w Rzeszowie i z I Sekretarzem KW PZPR.  

   Komisja spowodowała natychmiastowe załatwienie niektórych spraw leżących w kompetencji władz terenowych jak: 

  1. dokonanie natychmiastowych, zabezpieczających remontów budynków mieszkalnych na terenie miasta i przyznanie na ten cel przez Prez. WRN dodatkowo w bieżącym roku sumy 100.000 zł. 

   2. wypłaty z budżetu terenowego zaległych zapomóg przesiedleniowych po 450zl. 

   3. opracowanie mniej aktywizacji powiatu ustrzyckiego.